Dancing with Death (พ.ศ. 2559)

เกี่ยวกับงานแสดง Dancing with death

ที่ใดมีชีวิต ที่นั่นย่อมมีความตาย และที่ใดมีความตาย ที่นั่นย่อมมีชีวิต ใน Dancing with Death พิเชษฐ กลั่นชื่น นักออกแบบท่าเต้นเจ้าของรางวัล สร้างพื้นที่ที่อยู่กึ่งกลางระหว่างโลกสองใบนี้ โลกที่สสารและจิตวิญญาณมาบรรจบกัน โลกที่ร่างกายและวิญญาณดำรงอยู่ในอิสรภาพแห่งการเคลื่อนไหว

โลกกึ่งกลางระหว่างความเป็นและความตายนี้ คือสิ่งที่พิเชษฐได้พบครั้งแรกในเทศกาลพื้นบ้านไทย ซึ่งมีขบวนแห่ที่ชาวบ้านสวมหน้ากากสีสันสดใส และเครื่องแต่งกายที่เปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา เพื่อเฉลิมฉลองความอุดมสมบูรณ์และความตาย ที่นี่ ความตายไม่ใช่สิ่งที่ต้องหวาดกลัว แต่เป็นสิ่งที่ถูกเฉลิมฉลอง และการเต้นก็เป็นอิสระ ไหลลื่น และแสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติ

ความประทับใจนี้ทำให้พิเชษฐสร้างสรรค์ภาษาทางกายใหม่ ที่ผสานระหว่างธรรมชาติของการแสดงพื้นบ้านที่เป็นการด้นสดและความรู้สึกภายใน เข้ากับระบบการออกแบบท่าเต้นร่วมสมัยของเขาที่มีพื้นฐานจากนาฏศิลป์ไทย ด้วยภาษาการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อนนี้ นักเต้นหกคน รวมถึงพิเชษฐเอง ได้เดินทางสำรวจเส้นทางแห่งการมีอยู่ที่หมุนเวียนไปมาระหว่างชีวิตและความตาย เส้นแบ่งระหว่างสองปรากฏการณ์นี้ไม่เคยชัดเจน แต่กลับพร่ามัวเชื่อมโยงกันตลอดเวลา
โลกของวิญญาณสะท้อนกับโลกแห่งสสาร และทั้งสองโลกมักบรรจบกันอย่างไม่มีสิ้นสุด เช่นเดียวกับท่วงท่าที่เกิดขึ้นในอดีตที่ยังคงปรากฏอยู่ในการออกแบบท่าเต้นในปัจจุบัน เสมือนเงาของท่วงท่าเหล่านั้นที่ยังคงล่องลอยอยู่ เช่นเดียวกับวิญญาณที่สถิตอยู่ในโลกแห่งสสาร และในขณะเดียวกันก็เป็นการแสดงออกของสสารในภาวะที่ไม่มีรูป