No.60: นาฏศิลป์ไทยในจินตนาการใหม่

“หากประเพณีไม่ได้เป็นกรงขัง… แต่เป็นกุญแจ?”

ด้วยผลงาน No.60 พิเชษฐ กลั่นชื่น กล้าตั้งคำถามนี้—ไม่ใช่ในฐานะศิลปินเท่านั้น แต่ในฐานะนักคิดทางวัฒนธรรมผู้เผชิญหน้ากับรูปแบบที่สืบทอดกันมานับศตวรรษ ในบทบรรยายทางทัศนะเชิงนาฏยกรรมที่พลิกกรอบนี้ เขาได้รื้อระบบนาฏศิลป์ไทยแบบดั้งเดิม เพื่อเสนอสิ่งใหม่ที่พัฒนาจากรากฐานเดิม: วิธีคิด หลักการการเคลื่อนไหว และวิถีชีวิตที่เป็นองค์ความรู้ร่วมสมัย

No.60 คืออะไร?

No.60 ไม่ใช่ชุดท่าเต้น ไม่ใช่การทำซ้ำ และไม่ใช่รูปแบบการเต้นใหม่ แต่มันคือระบบแนวคิดที่กลั่นกรองมาจากนาฏศิลป์ไทยแบบดั้งเดิม ซึ่งออกแบบมาเพื่อ “นิยามใหม่” ว่าการเคลื่อนไหวคืออะไร เราเข้าใจมันอย่างไร และควรสอนหรือแสดงออกอย่างไร No.60 คือผลลัพธ์ของการศึกษาค้นคว้าอย่างลึกซึ้งยาวนานกว่า 20 ปีของพิเชษฐ กลั่นชื่น ว่าด้วย “ภาษาการเคลื่อนไหว” ของนาฏศิลป์ไทย

พิเชษฐได้พินิจพิเคราะห์อย่างละเอียดถึงท่ารำแม่บทใหญ่ 59 ซึ่งเป็นชุดความรู้ที่นักเรียนนาฏศิลป์ไทยโดยทั่วไปมักจะท่องจำกันโดยไม่ผ่านการวิเคราะห์เชิงเหตุผล จากการศึกษานี้ เขาได้สังเคราะห์ “6 องค์ประกอบ” ที่ทำหน้าที่รองรับระบบการเคลื่อนไหวของนาฏศิลป์ไทยที่มีอายุกว่า 700 ปี และนำเสนอออกมาในรูปแบบคู่มือ ประกอบด้วยแผนภาพวาดมือและบันทึกเชิงวิเคราะห์ ซึ่งเป้าหมายคือการเปิดพื้นที่ให้คนรุ่นใหม่สามารถคิด เรียนรู้ และเคลื่อนไหวอย่างมีเหตุผล ปราศจากการครอบงำจากความเชื่อทางไสยศาสตร์หรืออำนาจทางประวัติศาสตร์

คำว่า “No.60” จึงไม่ได้หมายถึงท่าที่เพิ่มขึ้นจากท่าเดิม แต่มันคือ จุดเปลี่ยนของวิธีคิด — การมองว่าการเคลื่อนไหวสามารถเข้าใจได้ด้วยเหตุผล ถ่ายทอดได้อย่างอิสระ และปรับใช้ได้หลากหลาย โดยยังคงหยั่งรากในวัฒนธรรมไทย

No.60 สามารถนำไปใช้

  • เป็นกรอบการเรียนรู้สำหรับนักเต้น
  • เป็นเครื่องมือสร้างสรรค์สำหรับนักออกแบบท่า
  • เป็นฐานให้เกิดนวัตกรรมทางวัฒนธรรมและการสนทนากับโลก

“ท่าที่ 60 ไม่มีอยู่จริง … แต่มันคือพื้นที่ให้เราได้คิด และจินตนาการ”


ภาพ 6 องค์ประกอบหลักของ หมายเลข 60 นำมาปรับใช้จาก Cyber Subin.

จุดเริ่มต้น: จากการท่องจำ สู่ความเข้าใจ

พิเชษฐเริ่มต้นในโลกศิลปะด้วยการฝึกโขน — ศิลปะนาฏศิลป์ในราชสำนักไทย เขาฝึกฝนอย่างหนัก และศึกษาอย่างต่อเนื่อง เพื่อทำความเข้าใจนาฏศิลป์ไทยอย่างลึกซึ้ง และถอดรหัสทางข้อมูลของท่าแม่บทใหญ่ทั้ง 59 ท่าใน “เทพพนม” แทนที่จะยอมรับนาฏศิลป์ไทยแบบดั้งเดิมโดยไม่มีคำถามใดๆ ทำไมต้อง 59? แล้วข้างในท่าแต่ละท่ามีอะไร?

ตลอดเวลากว่า 20 ปีที่พิเชษฐคลุกคลีอยู่กับการค้นคว้า การพัฒนาและการแสดง—ซึ่งกระบวนการเหล่านี้ได้เผยให้เห็นผ่านภาพในห้องซ้อมและสตูดิโอ ซึ่งในวีดีโอนี้ เขาได้ค่อย ๆ รื้อระบบเดิมออกอย่างเป็นระบบ และผลลัพธ์ที่ได้ไม่ใช่แค่ท่าใหม่ แต่คือระบบและกรอบคิดใหม่: “หมายเลข 60” จึงไม่ใช่แค่ท่าเต้นท่าหนึ่ง แต่แนวคิดที่เปลี่ยนจากการจำและลอกเลียนท่า มาเป็นการเข้าใจการเคลื่อนไหวอย่างแท้จริง


เป้าหมาย: เพื่อปลดปล่อย ไม่ใช่แค่ลอกเลียน

No.60 ไม่ได้เกิดมาเพื่อทำลายสิ่งเดิม แต่เพื่อ “ทำให้ใช้ได้จริง” ในโลกปัจจุบัน โดยความตั้งใจของพิเชษฐคือ การพาศิลปะการรำไทยออกจากการถ่ายทอดแบบมุขปาฐะ สู่ความเป็นไปได้ที่ความเกี่ยวข้องกับความเป็นปัจจุบัน และมีชีวิตชีวา

“No.60 ไม่ใช่ท่าต่อไป … แต่มันคือจุดเริ่มต้นของการคิด — มันทำให้นักเต้นเข้าใจการเคลื่อนไหว ไม่ใช่แค่ลอกเลียนมัน”

ระบบนี้ได้เปิดนาฏศิลป์ไทยจากชุดคำศัพท์ที่ตายตัว ให้กลายเป็น “ภาษา” — ภาษาใหม่ที่นักเต้นสามารถสื่อสาร สื่อความหมาย และสร้างสรรค์ได้ด้วยตัวเอง


6 องค์ประกอบ: ภาษากายของระบบที่มีชีวิต

หัวใจของ No.60 อยู่ที่ 6 องค์ประกอบหลักที่พิเชษฐกลั่นจากตรรกะเชิงลึกของนาฏศิลป์ไทย — ซึ่งไม่ใช่แค่คุณสมบัติทางกายภาพ แต่คือประตูสู่ความเข้าใจรำ อย่างมีชีวิต:

1. พลังงาน (Energy)

การเคลื่อนไหวเริ่มต้นจาก “พลังงาน” — ไม่ใช่เพียงแรงทางกายภาพ แต่คือเจตนาที่ขับเคลื่อนการเคลื่อนไหว ใน No.60 พลังงานเกิดขึ้นจากสามศูนย์กลางหลักในร่างกาย ได้แก่ หน้าผาก หน้าอก และท้องน้อย ซึ่งทำหน้าที่เป็นแหล่งพลังภายใน ส่งพลังงานออกสู่ภายนอก

พลังงานนี้อาจเป็นพลังงานภายนอก (เกิดจากแรงและการเคลื่อนไหวทางกายภาพ), พลังงานภายใน (เกิดจากลมหายใจ สติ และสภาวะทางอารมณ์), หรือพลังงานแปรรูป (ที่หลอมรวมทั้งภายนอกและภายในผ่านเทคนิคและการควบคุม) การเคลื่อนไหวที่อิงจากพลังงานหลากหลายชั้นนี้ ทำให้การเต้นมีความลึกซึ้งทางอารมณ์ และเปี่ยมด้วยความหมาย

2. วงกลมและเส้นโค้ง (Circles and Curves)

การเคลื่อนไหวในรำไทยแทบไม่เคยเป็นเส้นตรง No.60 ให้ความสำคัญกับวงกลมและเส้นโค้ง และเส้นทางที่หมุนวน เพื่อสร้างการเคลื่อนไหวที่ลื่นไหล หลากหลายทิศทาง และตอบสนองต่อสภาพแวดล้อม เส้นโค้งทำให้เกิดสมดุลระหว่าง “ความแม่นยำ” กับ “ความนุ่มนวล” พร้อมสะท้อนคุณสมบัติ 3 ประการ:

  • แน่นอน (Absolute): ท่าทางที่ชัดเจน มีทิศทาง และจุดจบที่เฉพาะเจาะจง
  • ไม่แน่นอน (Unstable): การเคลื่อนไหวที่เปิดกว้าง ปรับเปลี่ยนได้เสมอ
  • ชั่วคราว (Impermanent): ท่าที่เกิดขึ้นเพียงครู่เดียว แล้วค่อยๆ สลายหายไป

หลักคิดแบบหมุนเวียนนี้สะท้อน “ความไม่เที่ยง” วงจรและจังหวะธรรมชาติของชีวิต

3. จุดภายในและภายนอกร่างกาย (Axis Point)

No.60 สำรวจแนวคิดเรื่อง “จุดที่มีอยู่” (exist points) ซึ่งแบ่งเป็นจุดภายในและจุดภายนอกของร่างกาย และใช้เป็นหลัก

  • จุดภายใน คือข้อต่อต่าง ๆ เช่น ข้อศอก เข่า ไหล่ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเคลื่อนไหว
  • จุดภายนอก คือจุดในจินตนาการหรือจุดในพื้นที่ ที่ใช้กำหนดทิศทางและรูปทรง

การเชื่อมจุดเหล่านี้ผ่านร่างกายจะก่อให้เกิด “เส้นที่มองไม่เห็น” ซึ่งเป็นเส้นโครงสร้างรองรับการจัดท่าทาง การจัดระนาบ และการไหลของการเคลื่อนไหว เส้นพิกัดเหล่านี้ช่วยให้นักเต้นสื่อสารความสมดุล ความชัดเจน และเจตนาได้

4. ความสัมพันธ์ของอวัยวะ (Synchronic Limbs)

ร่างกายเปรียบเหมือนวงออร์เคสตร้า Synchronic Limbs เป็นหลักการฝึกให้นักเต้นประสานการเคลื่อนไหวของศีรษะ ลำตัว สะโพก แขน ขา และปลายมือปลายเท้า ให้ทำงานร่วมกัน ไม่ใช่แยกส่วน แต่เป็นหนึ่งเดียวที่ตอบสนองกันอย่างลื่นไหล

  • นุ่มนวล (Softness): การเคลื่อนไหวที่อ่อนโยน มีเจตนา
  • สัมพันธ์ (Relativity): การประสานของการเคลื่อนไหวระหว่างอวัยวะต่าง ๆ
  • ความงาม (Beauty): ที่เกิดจากความกลมกลืน ไม่ใช่แค่ความสมมาตร

มีคุณลักษณะหลัก ได้แก่:

  • เริ่มพร้อม – จบพร้อม
  • เริ่มพร้อม – จบไม่พร้อม
  • เริ่มไม่พร้อม – จบพร้อม
  • เริ่มไม่พร้อม – จบไม่พร้อม

แต่ละแบบช่วยสร้างความซับซ้อนทางจังหวะ อารมณ์ และความลึกในการเคลื่อนไหว

5. พื้นที่ภายนอกตัว (External Body Space)

การเคลื่อนไหวไม่หยุดอยู่แค่ภายในร่างกาย No.60 มอง “พื้นที่รอบตัว” ไม่ใช่ความว่างเปล่า แต่เป็นสนามของพลังและความหมาย อากาศ พลังงาน และรูปทรงยังคงไหลต่อเนื่องไปจากผิวหนัง

นักเต้นจะได้เรียนรู้วิธีทำงานกับพื้นที่ว่าง — เคลื่อนไหวเพื่อเติมเต็ม ขยาย และเชื่อมโยงพื้นที่ภายนอกอย่างมีจังหวะและความตั้งใจ

6. ความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนแปลง (Shifting Relation)

การเต้นไม่เคยหยุดนิ่ง มันคือการเปลี่ยนผ่านอย่างต่อเนื่อง Shifting Relation คือหลักการที่เน้นความสามารถในการสร้าง-เปลี่ยน-ขยาย “ความสัมพันธ์” ระหว่างตนเอง ผู้อื่น พื้นที่ และเวลา

  • การสร้างการเชื่อมต่อ: ผ่านจังหวะ ทิศทาง หรือการสัมผัส
  • การเปลี่ยนการเชื่อมต่อ: ด้วยการปรับโฟกัส ทำลายรูปแบบ หรือขยับระยะ
  • การสำรวจทิศทางในเชิงพื้นที่และเวลา: ทั้งแนวราบ แนวดิ่ง และในระยะเวลาต่าง ๆ

นี่คือศิลปะแห่งการเปลี่ยนผ่านอย่างมีความหมาย ที่ทำให้ทุกจังหวะของการเคลื่อนไหวกลายเป็น “ความเป็นไปได้ใหม่” ทั้งสำหรับผู้แสดงและผู้ชม

สาธิต 3 องค์ประกอบของ No.60


ศักยภาพและอนาคต: ปรัชญาใหม่ของการรำไทย

No.60 ไม่ได้เป็นเพียงงานแสดง แต่มันคือ “การฝึกฝน” “ระบบความคิด” และ “แนวทางสู่อนาคต”

  • ในวงการศึกษา No.60 ให้กรอบคิดที่มีเหตุผล ไม่ต้องยึดติดกับความเชื่อหรือการจำตาม

  • ในการแสดง No.60 เปิดทางให้เกิดงานร่วมสมัยที่มีรากจากวัฒนธรรมไทยอย่างลึกซึ้ง

  • บนเวทีโลก No.60 จะเป็นระบบที่พูดกับการเต้นทั่วโลก โดยไม่ต้องกลายเป็นแบบตะวันตก

และที่สำคัญที่สุด — มันให้เครื่องมือกับคนรุ่นใหม่ในการ “เข้าใจ” มรดกของตัวเอง ในฐานะ “รากฐาน” ไม่ใช่ “หีบสมบัติที่ห้ามเปิด”


สรุป: No.60 เปลี่ยนประเพณี… ให้เคลื่อนไหวได้อีกครั้ง

No.60 ของพิเชษฐ ไม่ได้ “ปฏิเสธ” นาฏศิลป์ไทย หากแต่ “รับฟัง” มันในแบบที่แตกต่าง ผลงานนี้ไม่ได้พยายามทำให้นาฏศิลป์ดั้งเดิมดูทันสมัยเพียงเพื่อความร่วมสมัย แต่มันตั้งคำถามว่า: “เราจะรับมรดกทางร่างกายและองค์ความรู้อย่างไร?” และต่อด้วยคำถามที่สำคัญไม่แพ้กัน: “เราจะทำให้มันกลายเป็นของเราได้อย่างไร?”

“แก่นแท้ของประเพณี คือการตั้งคำถามกับมันเรื่อย ๆ ต่างหาก”


รู้จักกับ No.60 เพิ่มเติม